Warszawskie kamienice w Czerwonej Drodze

Zeszłoroczna zima była długa, a chłód utrzymywał się aż do początków maja. Szlak mojej pierwszej tegorocznej wyprawy rowerowej wiódł z Otwocka do Celestynowa przez Lasy Otwockie. Leśny odcinek Karczew - Dąbrówka to jazda Czerwoną Drogą. Taką właśnie nazwę nosi utwardzona droga z odcinkami zapiaszczonymi, która odchodzi prostopadle od ulicy Mickiewicza w Karczewie. Czerwona Droga obrosła przez dziesiątki lat wieloma legendami i coraz trudniej oddzielić prawdę od fikcji. Faktem jest, że na tym terenie powstawały fortyfikacje niemieckie w trakcie II Wojny Światowej i Niemcy budowali tutaj utwardzone drogi.

Ceglany kolor wskazuje, że głównym budulcem drogi była czerwona cegła. Dzisiaj całych cegieł już nie widać, a może tylko ja ich nie widziałem. Również czerwony kolor bardzo wyblakł i trzeba się przyglądać, aby w drodze i na jej obrzeżach zobaczyć wyraźne ceglane przebarwienia. Im bliżej Dąbrówki, tym ceglany odcień drogi coraz słabszy, aż w końcu zanika. Brukowanych cegłą fragmentów drogi na odcinku Karczew - Dąbrówka już nie znajdziecie, co nie oznacza, że w okolicy takich nie ma. Dzisiaj po tych drogach chodzą spacerowicze i jeżdżą rowerzyści. Jeździ też po nich każdy na czym chce i kiedy chce.

Skąd pochodził materiał na drogę? Podobno część materiału pochodziło z celestynowskich cegielni ^[1]. Faktem jest, że do Czerwonej Drogi przyłożyli swoje ręce Niemcy w latach 40, a Ceglanki są efektem pracy przymusowej. Większość materiału użytego do budowy drogi pochodzi podobno ze zburzonych kamienic Warszawy ^[2], w tym zburzonego w 1943 roku warszawskiego getta. 

Czerwona Droga to jedno z ciekawszych miejsc, które możemy zobaczyć w Lasach Otwockich. W następnym wpisie napiszę o fortyfikacjach ...

| zdjęcia z 5 kwietnia 2017 roku |
Bibliografia
[1] Przedmoście Warszawa - - Ajdacki Paweł
[2] Otwock i Okolice - Ajdacki Paweł, Kałuszko Jacek