Dzisiaj mija 700 lat od spisania dokumentu, w którym po raz pierwszy wymieniono z nazwy Warszawę.

Pierwszy znany dokument, który wymienia z nazwy Warszawę datowany jest na 23 kwietnia 1313 roku. Jest nim dokument książęcy Siemowita II księcia warszawskiego wystawiony w Warszawie. Oryginał nie zachował się. Zachowała się jednak w błońskich księgach ziemskich kopia tego dokumentu datowana na 1469 rok. Jest to pierwsze świadectwo o istnieniu Warszawy, która musiała być lokowana przez Bolesława II, ojca Siemowita II, na początku XIV wieku.

Dokument został spisany w szczególnym dniu dla Polski. W dniu patrona Polski św. Wojciecha. Dzień później umiera w Wyszogrodzie książę Bolesław II. Mazowsze zostaje podzielone pomiędzy trzech jego synów. Wacław, syn królewny czeskiej Kunegundy otrzymał Płock, Wyszogród i Gostynin. Trojden, syn pierwszej żony Bolesława II, Litwinki Gaudemundy Zofii, otrzymał dzielnicę czerską z Warszawą i Pobuże. Siemowit II objął Rawę, Sochaczew, Ciechanów, Zakroczym i Wiznę, czyli połowę terytorium Mazowsza. Z podziału Mazowsza nikt nie był zadowolony i w 1316 roku doszło do wojny miedzy braćmi o której wyniku niestety nic nie wiemy. Piastowie Mazowieccy, aby utrzymać niezależność musieli ciągle lawirować pomiędzy Polską, Zakonem Krzyżackim, Litwą i Czechami. W końcu ulegli Kazimierzowi Wielkiemu w połowie XIV wieku i od tej pory Mazowsze na zawsze związane jest z Polską.

podział Mazowsza (1313-1345) pomiędzy 
Siemowita II rawskiego, Trojdena I, Wacława płockiego
By Fjl (Own work) [GFDL or CC-BY-SA-3.0], via Wikimedia Commons