Dach z membrany nad pętlą autobusową Warszawa Wschodnia.

Przed Euro 2012 wybudowano nową pętlę autobusową przy ulicy Lubelskiej przed dworcem kolejowym Warszawa Wschodnia. Pętla autobusowa jest w stanie obsłużyć w ciągu doby ok. 112 kursów autobusów miejskich i ok. 170 podmiejskich i międzymiastowych. Nakłady inwestycyjne na budowę pętli autobusowej wraz z drogami wyniosły około 14 mln zł.

Pętla autobusowa posiada pięć peronów, które są zadaszone specjalną membraną. Membrana o powierzchni 3,6 tys. m2 rozpostarta jest na konstrukcji stalowej. Membrana chroni pasażerów przed opadami i upałami.

Membrana jest niewątpliwie najciekawszym rozwiązaniem technicznym, które zastosowano przy budowie pętli autobusowej. Jest to lekkie, przezierne pokrycie o rdzeniu z włókien sztucznych PES, pokrytych PVC i lakierem. Membrana rozpostarta jest pomiędzy dźwigarami stalowymi. Główny element nośny tworzy 6 ram stalowych rozstawionych co 14.2 m. Długość całkowita w osiach dźwigarów wynosi 71 metrów. 

Rama zaprojektowana została z dźwigara kratowego, opartego na 4 słupach o zmiennej wysokości. Dźwigar zaprojektowano jako kratę przestrzenną, trój-pasową. Pas górny jest pojedynczy, a pas dolny podwójny.

Pomiędzy dźwigarami zastosowano rozpórki w postaci lekkich kratownic. Rozpórki przejmują siły od napięcia membrany w kierunku prostopadłym do dźwigara. Wysokość rozpórek musi być ograniczona, tak by uginająca się pod śniegiem membrana nie oparła się na nich i żeby spływ wody nie został zablokowany.  

Przyjęto maksymalną możliwą wysokość rozpórki równą 90 cm i sprawdzono, że zalegający śnieg nie spowoduje zetknięcia się membrany z pasem górnym rozpórki. Rozpórki są przegubowo połączone z dźwigarem głównym. Jednak w czasie intensywnych opadów śniegu w styczniu tego roku konieczne było mechaniczne zrzucenie śniegu z membrany. Trudno mi ocenić, czy grubość pokrywy śniegu była zbyt duża, czy też jest to rutynowa eksploatacja tego przekrycia.

Membrana mocowana jest na każdym dźwigarze do górnej krawędzi pasa górnego. Mocowanie realizowane jest poprzez keder wgrzany w membranę, zacisk aluminiowy i płaskowniki ze stali nierdzewnej. Napięcie membrany jest podstawowym czynnikiem gwarantującym jej sztywność, a więc i zdolność do przenoszenia obciążeń. Właściwe napięcie membrany jest zapewnione poprzez liny brzegowe, środkową linę koszową i odpowiedni wykrój membrany.

Woda spływająca z całego zadaszenia kierowana jest po linie koszowej oraz bortnicach na dolnej krawędzi membrany do słupa tylnego. Na słupie wykształcony zostanie kosz odbierający wodę i rynna oraz, która sprowadzi wodę do instalacji kanalizacji deszczowej.

Opis konstrukcji zaczerpnięto z dokumentacji technicznej udostępnionej przez ZTM Warszawa.

Oprócz membrany przy budowie pętli zastosowane jeszcze jedno innowacyjne rozwiązanie. Pod pętlą zostały wybudowane komory drenażowe, które rozpraszają wody opadowe do gruntu.